Henry Pennings

Het begint met zoeken naar inspiratie. En de eerste schetsen op papier.

Fotograferen van de modellen. Deze worden afzonderlijk van elkaar geportretteerd. De fotoafdrukken worden om de verhoudingen in de uiteindelijke voorstelling te laten kloppen ten opzichte van elkaar vergroot of verkleind.

Eenmaal de juiste verhoudingen gevonden zoek ik naar de definitieve compositie. Maar deze is voor het grootste deel vooraf al bepaald in mijn eerste schetsen.

De A4 fotokopieën worden aan elkaar geplakt en met zwarte en witte verf worden de schaduwen ingeschilderd. Secuur werk voor een gezicht omdat ik slechts de keuze heb tussen zwart of wit, en waar in de overgangen breng ik de grenzen van de harde schaduwen aan? Een paar verkeerde keuzes maken een gezicht al gauw onnatuurlijk. Bepaalde zaken op de foto's laat ik weg, tekenend voeg ik iets toe of ik corrigeer dingen.

Na het zwart-wit gebeuren wordt alles overgetrokken. De vellen overtrekpapier worden met de potloodzijde op een plaat linoleum gelegd en met een stalen punt worden de lijnen doorgedrukt op het linoleum.

Het gutswerk kan beginnen... Linografie is een hoogdruktechniek. Op de hoge delen die niet uitgesneden zijn wordt zwarte inkt aangebracht met een rubberen inktrol. Een vel lompenpapier wordt over de ingeinkte plaat gelegd en dit pakket wordt door een etspers gehaald. De kleuren worden bij linografie doorgaans ook gedrukt via verschillende met gekleurde inkt ingerolde platen linoleum. Maar zelf maak ik gebruik van een gemengde techniek; de kleuren worden geschilderd met penseel in meerdere lagen over elkaar met water verdunde acrylverf.